Thursday, February 24, 2011

කොහු මිටේ උපත් පාළනය...

මේක පොඩි විහිළු කථාවක්. ඒත් ඉතින් කවුරුත් දන්න පරන කථාවක්ද කියලා නම් දන්නෙ නෑ. මට නම් අළුත්. අපේ බිස්නස් මැනේජ්මන්ට් සර් කියපු කථාවක්. මේ සර් ලෙක්චර් වලදි වැඩිපුර කරන්නෙ කතන්දර කියන එක. දන්නවනෙ එක එක මිනිස්සු එක එක විදිහනෙ. ඒ වගේ තමා එක එක ලෙක්චරස්ලා එක එක විදිහයි. සමහරු ලෙක්චර් එකට ආවම හිනාවක්වත් නෑ, ඔහේ කියවගෙන කියවගෙන යනවා. තවත් සමහරු මොකක් හරි පොතක් POWERPOINT PRESENTATION එකකට ඔබාගෙන ඇවිත් කියගෙන කියවගෙන යනවා. තවත් සමහරු කවදාවත් අමතක නොවෙන විදිහට සුපිරියට උගන්වනවා. තවත් සමහරු ලෙක්චර් කියලා තමන්ගෙ පොර ටෝක් ටික දීලා යනවා. තව එක එක විදිහෙ අය මම දැකලා තියෙනවා. කොහොමෙන් කොහොම හරි FINAL YEAR එකට එද්දි මට නම් ලෙක්චර් යනවා කියන එක වහ කදුරු වගේ වෙලා තියෙන්නෙ. මේක ලියන්නෙත් ලෙක්චර් එකක් CUT කරලා. පැයක් විතර ඉදගෙන හිටියා, එපා වුනා. ඉන්ටර්වල් එකක් දුන්නු ගමන් පැනලා ආවා.
කොහොමහරි මේකයි කතන්දරේ. සර් මේ කථාව කීවෙ සන්නිවේදනයේ වැදගත් කම ගැන උගන්නන්න උදාහරනයක් විදිහට. මේක සෑහෙන කාලෙකට කලින් ටිකක් ඈත පිටිසර ගම් පළාතක වෙච්ච සිද්දියක්. ඔය ගම් පලාතෙ හැම පවුලකම ලමයි සෑහෙන ගානක් ඉන්නවලු. ඒ කාලෙ කොහොමත් එහෙමනෙ. ඉතින් ඒ නිසා ඒ පලාතට පවුල් සංවිධාන ක්‍රම හදුන්වලා දෙන්න අදාල සෞඛ්‍ය අංශ වලට ඔන වුනාලු.
ඉතින් මෙයාලා මුලු පළාතෙම දැන්වීම් ගහලා, ගෙයින් ගෙට ගිහින් කොහොම හරි මුළු ගමම එක දවසක එක සමිති ශාලාවකට එකතු කරලා දැනුවත් කිරීමේ වැඩ සටහනක් සංවිධානය කලා.
දැන් මේ වැඩ සටහනේදි මිනිස්සුන්ට මේ ගැන පැහැදිලි කරලා, ලේසි සහ ලාබදායි උපත් පාලන ක්‍රමයක් විදිහට කොන්ඩම් හදුන්වා දුන්නලු. දැන් ඉතින් මේ මිනිස්සුන්ට මේක පාවිච්චි කරන හැටි කියලා දෙන්නත් එපැයි. ඉතින් පැහැදිලි කරපු පොර දැන් හරි අමාරුවකට වැටිලා... මොකට දාලද දැන් මේක කරන හැටි පෙන්නන්නෙ.... සමිත් ශාලාවෙ දොර අයිනෙ තියෙන කොස්ස දැක්කම පොරට එළ අදහසක් ආවලු. ගත්තලු කොස්ස, ‘‘අහවල් වැඩේ කරන්න කලින් මෙන්න මේ විදිහට කොන්ඩම් එක දාගන්න“ කියලා කොහු මිටට කොන්ඩම් එක දාලා පෙන්නුවලු. දැන් ඉතින් පොරට පුල් හැපි. වඩේ හරිනෙ. කොහොම හරි ගමේ මිනිස්සුන්ට නිකම් කොන්ඩම් ටිකකුත් බෙදලා පොරවල් ටික ගමෙන් ගියාලු.
මාස 5-6කට පස්සෙ මේ අය ආපහු ඒ ගමට ගියා. ඒ එයාලගෙ කොන්ඩම් ව්‍යාපාරයෙ තත්වෙ හොයලා බලන්න. ඉතින් ගෙවල් ගානෙ ගිහින් හොයලා බැලුවළු තත්වෙ. මාර කේස් එක.... යන යන ගෙදර ඉන්න හැම ගෑනු කෙනාටම ලමයි හම්බ වෙන්න ඉන්නවලු. වැඩේ හරි ගිහින් නෑ. හෙනම අවුල.. ඉතින් මෙයාල හොයල බැලුවළු මොකද වුනේ කියලා.. හිතා ගන්න පුළුවන්නෙ මොකද වුනේ කියලා. ගමේ පොරවල්ලා ටික මොකද දන්නවද කරලා තියෙන්නෙ. ගෙදර තියෙන කොස්ස අරන් කොහු මිටට කොන්ඩම් එක දාලා වැඩේ කරලා. මහත්වරු ටික කීවනෙ එහෙම කලාම ළමයි හම්බවෙන්නෙ නෑ කියලා. කිසි බයක් නැතිව ඉදලා. සමහර බැදපු නැති ගෑනුන්ටත් ළමයි හම්බවෙන්න ඉන්නවළු. ඉතින් හිතාගන්න පුලුවන්නෙ තත්වෙ. 
ඔන්න ඕකයි කථාව. සමහරු හිතයිද දන්නෙ නෑ මේක අසභ්‍ය කථාවක් කියලා. ඒත් මට හිතෙන්නෙ එච්චරම අසභ්‍ය නෑ කියලා.

2 comments:

charithsriyan said...

මචන් මේ comment එක මෙතනට අඳාළ නම් නෑ.

පේරාදෙණියෙ පශු වෛද්‍ය පීඨයට අනුයුක්තව තියෙනව නේද මසුන්ට බෙහෙත් කරන ආයතනයකුත්. ඒ ගැන විස්තරයක් පුළුවන් නම් දාන්න කියල ඉල්ලනව.

දොස්තර හොදහිත said...

අනිවාර්යයෙන්ම ඒ ගැන විස්තරයක් දාන්නම්............

Thursday, February 24, 2011

කොහු මිටේ උපත් පාළනය...

මේක පොඩි විහිළු කථාවක්. ඒත් ඉතින් කවුරුත් දන්න පරන කථාවක්ද කියලා නම් දන්නෙ නෑ. මට නම් අළුත්. අපේ බිස්නස් මැනේජ්මන්ට් සර් කියපු කථාවක්. මේ සර් ලෙක්චර් වලදි වැඩිපුර කරන්නෙ කතන්දර කියන එක. දන්නවනෙ එක එක මිනිස්සු එක එක විදිහනෙ. ඒ වගේ තමා එක එක ලෙක්චරස්ලා එක එක විදිහයි. සමහරු ලෙක්චර් එකට ආවම හිනාවක්වත් නෑ, ඔහේ කියවගෙන කියවගෙන යනවා. තවත් සමහරු මොකක් හරි පොතක් POWERPOINT PRESENTATION එකකට ඔබාගෙන ඇවිත් කියගෙන කියවගෙන යනවා. තවත් සමහරු කවදාවත් අමතක නොවෙන විදිහට සුපිරියට උගන්වනවා. තවත් සමහරු ලෙක්චර් කියලා තමන්ගෙ පොර ටෝක් ටික දීලා යනවා. තව එක එක විදිහෙ අය මම දැකලා තියෙනවා. කොහොමෙන් කොහොම හරි FINAL YEAR එකට එද්දි මට නම් ලෙක්චර් යනවා කියන එක වහ කදුරු වගේ වෙලා තියෙන්නෙ. මේක ලියන්නෙත් ලෙක්චර් එකක් CUT කරලා. පැයක් විතර ඉදගෙන හිටියා, එපා වුනා. ඉන්ටර්වල් එකක් දුන්නු ගමන් පැනලා ආවා.
කොහොමහරි මේකයි කතන්දරේ. සර් මේ කථාව කීවෙ සන්නිවේදනයේ වැදගත් කම ගැන උගන්නන්න උදාහරනයක් විදිහට. මේක සෑහෙන කාලෙකට කලින් ටිකක් ඈත පිටිසර ගම් පළාතක වෙච්ච සිද්දියක්. ඔය ගම් පලාතෙ හැම පවුලකම ලමයි සෑහෙන ගානක් ඉන්නවලු. ඒ කාලෙ කොහොමත් එහෙමනෙ. ඉතින් ඒ නිසා ඒ පලාතට පවුල් සංවිධාන ක්‍රම හදුන්වලා දෙන්න අදාල සෞඛ්‍ය අංශ වලට ඔන වුනාලු.
ඉතින් මෙයාලා මුලු පළාතෙම දැන්වීම් ගහලා, ගෙයින් ගෙට ගිහින් කොහොම හරි මුළු ගමම එක දවසක එක සමිති ශාලාවකට එකතු කරලා දැනුවත් කිරීමේ වැඩ සටහනක් සංවිධානය කලා.
දැන් මේ වැඩ සටහනේදි මිනිස්සුන්ට මේ ගැන පැහැදිලි කරලා, ලේසි සහ ලාබදායි උපත් පාලන ක්‍රමයක් විදිහට කොන්ඩම් හදුන්වා දුන්නලු. දැන් ඉතින් මේ මිනිස්සුන්ට මේක පාවිච්චි කරන හැටි කියලා දෙන්නත් එපැයි. ඉතින් පැහැදිලි කරපු පොර දැන් හරි අමාරුවකට වැටිලා... මොකට දාලද දැන් මේක කරන හැටි පෙන්නන්නෙ.... සමිත් ශාලාවෙ දොර අයිනෙ තියෙන කොස්ස දැක්කම පොරට එළ අදහසක් ආවලු. ගත්තලු කොස්ස, ‘‘අහවල් වැඩේ කරන්න කලින් මෙන්න මේ විදිහට කොන්ඩම් එක දාගන්න“ කියලා කොහු මිටට කොන්ඩම් එක දාලා පෙන්නුවලු. දැන් ඉතින් පොරට පුල් හැපි. වඩේ හරිනෙ. කොහොම හරි ගමේ මිනිස්සුන්ට නිකම් කොන්ඩම් ටිකකුත් බෙදලා පොරවල් ටික ගමෙන් ගියාලු.
මාස 5-6කට පස්සෙ මේ අය ආපහු ඒ ගමට ගියා. ඒ එයාලගෙ කොන්ඩම් ව්‍යාපාරයෙ තත්වෙ හොයලා බලන්න. ඉතින් ගෙවල් ගානෙ ගිහින් හොයලා බැලුවළු තත්වෙ. මාර කේස් එක.... යන යන ගෙදර ඉන්න හැම ගෑනු කෙනාටම ලමයි හම්බ වෙන්න ඉන්නවලු. වැඩේ හරි ගිහින් නෑ. හෙනම අවුල.. ඉතින් මෙයාල හොයල බැලුවළු මොකද වුනේ කියලා.. හිතා ගන්න පුළුවන්නෙ මොකද වුනේ කියලා. ගමේ පොරවල්ලා ටික මොකද දන්නවද කරලා තියෙන්නෙ. ගෙදර තියෙන කොස්ස අරන් කොහු මිටට කොන්ඩම් එක දාලා වැඩේ කරලා. මහත්වරු ටික කීවනෙ එහෙම කලාම ළමයි හම්බවෙන්නෙ නෑ කියලා. කිසි බයක් නැතිව ඉදලා. සමහර බැදපු නැති ගෑනුන්ටත් ළමයි හම්බවෙන්න ඉන්නවළු. ඉතින් හිතාගන්න පුලුවන්නෙ තත්වෙ. 
ඔන්න ඕකයි කථාව. සමහරු හිතයිද දන්නෙ නෑ මේක අසභ්‍ය කථාවක් කියලා. ඒත් මට හිතෙන්නෙ එච්චරම අසභ්‍ය නෑ කියලා.

2 comments:

charithsriyan said...

මචන් මේ comment එක මෙතනට අඳාළ නම් නෑ.

පේරාදෙණියෙ පශු වෛද්‍ය පීඨයට අනුයුක්තව තියෙනව නේද මසුන්ට බෙහෙත් කරන ආයතනයකුත්. ඒ ගැන විස්තරයක් පුළුවන් නම් දාන්න කියල ඉල්ලනව.

දොස්තර හොදහිත said...

අනිවාර්යයෙන්ම ඒ ගැන විස්තරයක් දාන්නම්............