අගහරුවාදා සත්සර අනුරාව සංගීත වැඩසටහන තිබුනා. ඒක දන්ත වෛද්‍ය පීඨ ශිෂ්‍යත්ව අරමුදලට ආධාර විදිහට වාර්ෂිකව තියෙන සංගීත සංදර්ශනය. මේ පාර කසුන් කල්හාරයි, ජගත් වික්‍රමසිංහයි, නිරෝෂා විරාජිනියි ආවෙ. සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ විශ්වවිද්‍යාලෙ තිබුනු වැඩසටහන නිසාත් විශේෂයෙන්ම කසුන් නිසාත් සෑහෙන්න සෙනගක් ඇවිත් හිටියා. අන්තිමට ශාලාවෙ ඉඩ නැති වුනා.
ඉතින් මම කියන්න යන්නෙ කසුන්ට වුනු සිද්ධියනෙ. ඔන්න ඉස්සල්ලාම ජගත් වික්‍රමසිංහ සිංදු 4ක් කියලා ගියා. ඊලගට කසුන්. එදා වේදිකාවෙ නිවේදන කටයුතු කලේ වසන්ත රෝහන මහත්තයා. එයා ඇවිත් කීවා කසුන් නම් පොඩ්ඩක් අසනීපෙන්, ඒත් ලොකු අවුලක් නෑ කියලා. ඊට පස්සෙ කසුන් වේදිකාව ඇවිත් කීවා එයා සෑහෙන අසනීපෙන් ඉන්නෙ. අවුලක් වුනොත් සමා වෙන්න කියලා. ඒක කියන කොටම අපි දැන ගත්තා කසුන් ඉන්නෙ සැහෙන අමාරුවෙන් කියලා. ඒක දැනුනම සම්පූර්න ප්‍රේක්ෂකාගාරය සෑහෙන අවුලට පත් වුනා. කසුන් සිංදුව පටන් ගත්තා. ඒත් හරියට සද්දෙ පිට වෙන්නෙ නෑ. කසුන් වෙනුවෙන් හැමෝම කනගාටු වුනා. ඔන්න ඕකයි සිද්දිය. කසුන් සිංදු කියලා ඉවර වුනු ගමන් සෑහෙන පිරිසක් නැගිටලත් ගියා.
මම අහල තියන විදිහට කසුන් කල්හාර පේරාදෙනියට ඉස්සල්ලාම ඇවිත් තියෙන්නෙ සාහිත්‍ය උළෙලේ වසන්තයේ අග ප්‍රසංගයට. ඒ දවස්වල කසුන් ලංකාවට අළුත්. ඉන්ද්‍රචාපත් ආවළු. කොහොම හරි එදා කසුන් කල්හාරටයි, ඉන්ද්‍රචාපටයි එක සින්දුවක්වත් කියන්න ශිෂ්යයො ඉඩ දුන්නෙ නැතිළු. හූ කීවළු. ඒත් අද තත්වෙ සෑහෙන්න වෙනස් වෙලා. කසුන් කල්හාර එනවා කීවොත් අතුරු සිදුරු නැතිව ශාලිව පිරෙන තත්වෙට පත්වෙලා. ඒ තරමටම කසුන් කල්හාරව විශ්වවිද්‍යාලයෙදි පිළිගැනීමක් තියෙනවා. එක අතකින් පුදුමත් හිතෙනවා. සමහර විට ඒ දවස් වල ශිෂ්යයො හූ කියන්න ඇත්තෙ කසුන් කල්හාරයි, ඉන්ද්‍රචාපයි ඒ කාලයේ මතු වුනු අනිත් ගායකයො වගේමයි කියන මානසිකත්වෙ ඉදලා වන්න ඇති. මම නම් ඉතින් ඔය සංගීතය ගැනත් දන්න මගුලක් නෑ. ඒත්, ඕන මගුලක් ගැන මතයකට එලබෙන්න කලින් ඒක දැකලා හරි අහලා හරි ඉන්න ඕන කියලයි මම හිතන්නෙ. අපිට බෑනෙ කසුන් හොදද නරකද කියලා කියන්න කසුන්ගෙ සිංදු අහන්නෙ නැතිව. සමා වෙන්න කසුන් හොදද නරකද කියලා නෙමෙයි. කසුන්ගෙ සිංදු හොදද නරකද කියලා කියන්න.
මම නම් ගායකයො වත්, අනෙත් කලා කාරයෝවත් ඔළුවෙ තියාගෙන ඉන්නෙ නෑ, එයාලගෙ නිර්මාණ මිසක්. ඒ ඇයි කියලා හෙට උදේ පෝස්ට් එකක ලියන්නම්.
කොහොම හරි මම නම් කොහොම හරි අවසාන මොහොත දක්වා ප්‍රසංගය බැළුවා. කසුන්ගෙ සිංදු ටික නම් හරියට ඇහුනෙ නෑ කටහඩ අඩු නිසා. ඒ එක හේතුවක් විතරයි. අනික පේරාදෙනියෙ ප්‍රසංග තියන්නෙ ඒ සදහා හදපු ශාලාවක නෙමෙයිනෙ. ප්‍රසංග කියන්නෙ ක්‍රීඩා කරන්න හදපු ක්‍රීඩාගාරෙක. ඇත්තටම ඒක ක්‍රීඩා කරන්න හදපු එකකුත් නෙමෙයිළු. ඒක 2වන ලෝක යුද්ධ කාලෙ අහස් යානා නවත්තන්න හදපු එකක්ළු. ඒක කොහොමවත් සුදුසු නෑ සංගීත ප්‍රදර්ශනේකට. කොයි තරම් හොද සවුන්ඩ් සෙට් පාවිච්චි කලත් ඒකෙ සද්දෙ හරියට ඇහෙන් නෑ. අනුනාද වෙනවා. එක අතකින් පුදුමත් හිතෙනවා ඒ ශාලාවෙ ප්‍රසංගයක් බලන එක වැඩක් නෑ කියලා දැන දැනත් ශිෂ්යයො ඇවිත් බලන එක ගැන. අනිත් අතින් ලැජ්ජත් හිතෙනවා පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ප්‍රසංගයක් තියන්න ශාලාවක් නෑ කියලා කියන්න. දන්න කාලෙක ඉදලා එහෙම ශාලාවක් හදන්න කියලා ඉල්ලනවා. ඒත් ඉතින් වැඩක් නෑ.
No comments:
Post a Comment